نقش اندازه در طبقه بندی خطر سرطان تیروئید
نقش اندازه در طبقه بندی خطر سرطان تیروئید
فقط تعداد کمی از کیس های کارسینوم متمایز تیروئید (DTC) نتیجه بالینی ضعیفی دارند. نتایج بالینی و جنبه های مولکولی در موارد زیر مورد بررسی قرار گرفت: 144 DTC ≤40 میلی متر بدون متاستازهای دور (گروه 1)، 50 DTC > 40 میلی متر بدون متاستازهای دور (گروه 2)؛ و 46 DTC با متاستازهای دور (گروه 3). گروه 3 نتیجه بدتری نسبت به دو گروه دیگر داشت: در طول فالوآپ، بیماران اغلب بیماری پایدار داشتند، می‌میرند یا تحت درمان بیشتر قرار می‌گرفتند. نتایج بین گروه‌های 1 و 2 تفاوتی نداشت. گروه 3 شیوع بیشتری از جهش‌های پروموتر TERT نسبت به گروه 2 داشت (32.6٪ در مقابل 14٪). گروه 1 فراوانی بیشتری از جهش های BRAF نسبت به گروه های 2 یا 3 داشت (به ترتیب 1/61 درصد در مقابل 0/16 درصد و 1/26 درصد)، در حالی که جهش های RAS در گروه 2 شایع تر از گروه های 1 و 3 بود (0/16 درصد در مقابل 1/2 درصد و 5/6 درصد). گروه 1 و 2 نتایج یکسانی داشتند، اما از نظر ژنتیکی متمایز بودند. فقط درگیری غدد لنفاوی، متاستازهای دوردست، سن بالاتر و (در میان نشانگرهای مولکولی) جهش‌های پروموتر TERT پیش‌بینی‌کننده مستقل یک نتیجه بدتر بودند. DTC های متاستاتیک بدترین نتیجه را داشت، در حالی که نتیجه برای DTC غیر متاستاتیک بزرگ و کوچک یکسان بود، اگرچه آنها الگوهای مولکولی متفاوتی را نشان دادند. جهش های پروموتر TERT به عنوان یک فاکتور مستقل ظاهر شد که به یک پیش آگهی ضعیف اشاره می کند.
کامنت